We hebben veel km gereden deze vakantie,daar door veel gezien,gevoeld en gedacht.Een hele ervaring op zich weer.
De hele reis was 3715 km en we hebben in totaal 42 uren in de auto gezeten.Je kunt het niet vergelijken met door in Europa te rijden.Het zijn natuurlijk veel km,maar je hebt bijna geen verkeer op de auto en het meeste is ook nog twee baans weg of meer.Dan schiet je ook op.We zijn ook door verschillende staten gereden.Natuurlijk begonnen in New Mexico,Arizona,Utah,Nevada,Arizona,Nevada,New Mexico.
We wisten dat we in Las Vegas in een tijdzone zaten,maar dat zagen /merkten we niks van.De horloge van de heren waren gewoon op tijd.We snapte het niet,maar acht dachten er ook niet meer aan.Totdat we bijna thuis waren,dus een week later..............Vroeg Johann aan mij ,moesten we de klok niet afgelopen week een uur vooruit zetten.................euh ja dat klopt.....................hahahhaha ach daarom stonden jullie horloge op de zelfde tijd,want daar was de klok natuurlijk al verzet ..........hahahahha.
Lekker slim .
We hebben in deze vakantie grote verschillen gezien,van het landschap.Heel vlak landschap ,hoge bergen,platte bergen of ze waren heel erg glad.Verschillende kleuren,heel erg indrukwekkend.
Armoede,rijkdom naast elkaar.Dorpen waar echt niks was en je af vraagt hoe en waar leven deze mensen van.Want een stadt was echt niet dichtbij,soms zat er wel 100 km tussen.Of waar veel Indianen leven,langs de weg met hun eigen gemaakte sieraden te verkopen.
En ja Las Vegas,een stadt ja wat zeg je erover.De strip is geld en nog meer geld,en vlak erachter is het afgelopen met geld.Zie je de armoede,en vervuiling.
En snap niet dat er zoveel mensen zijn die er komen om te gokken,uberhaupt dat men zijn geld zo vergokt.En wat voor mensen je ziet lopen daar.De eerste wat we zagen was toen we binnen kwamen een oudere dame,met een rokje aan (ziepoesnetniet),en een hesje die net de borsten bedekte.En dan zie je verder alleen maar oud vel.............en dan denken dat ze er goed uit ziet.Maar ook jongere dame`s heel erg uitdagend aangekleed.Tuurlijk de heren vonden dat niet erg........hahahaha.............zolang het maar niet Maroeska en ik waren die er zo bij liepen(zei Johann).Ja mijn gedachten gaan dan een kant op die niet positief is voor die dame`s.
En dan met alcohol op straat lopen,in Las Vegas mag bijna alles ,wat in rest van Amerika is verboden.Zelfs op straat roken en in de casino`s wordt er gerookt.En wist je dat aan de strip en in de casino`s geen klokken hangen,om zo te verzorgen dat je eigenlijk geen benul meer heb van de tijd.Of het dag of nacht is.
Het meeste wat ik erg vond daar was het Circus Circus,dat is speciaal voor de kinderen.Er is daar ook een achtbaan en wat meer atracties.Maar wat ik het aller ergste vond,was dat voor de kids ook gok machine`s stonden.Maar dan speciaal voor kinderen,geen geld winnen maar punten.En er stonden er heel veel.
Het allermooiste vind ik/wij wat we hebben gezien van de natuur is de Grand Canyon,dat zoiets bestaat en zo groot.Je voelt je heel erg nietig.En het mooiste bouw werk en heel erg kunstig,de Hoover Dam.
Een vakantie om niet te vergeten,het was super,gaaf,adembenemend,het raakte je.
En nog een foto van ons allen.
maandag 19 maart 2012
De terug reis
De terug ging wel snel veel km gemaakt,maar ook nog leuke dingen gezien onderweg.We sliepen de eerste nacht in Williams,Arizona.Ligt aan route 66.Het was een klein dorpje ,maar zag er gezellig uit.En het hotel was heel goed.
Nog wat foto`s wat we onderweg hebben gezien.Hier kijk je de Black Canyon in.Daar kom je langs als je vanaf Hoover Dam richting Williams gaat.
En op deze foto zie je drie verschillende soorten bergen,de ene plat,andere puntig ,en een lijkt wel op zand.Vond wel heel apart dat je dit zo samen zag.
En vanuit Williams zijn we naar Deming gereden in New Mexico om daar te overnachten.
Je ziet onderweg heel veel rivieren,grote en kleine,maar wat raar is ze zijn bijna allemaal leeg.Heel soms zit er wel water in ,maar dan een klein stroompje.Ben wel benieuwd hoe dat komt.
Hier heb je een droog rivier.
We reden op een weg meer dan 100 km en we zijn er 5 auto`s tegen gekomen.Dan voel je wel alleen hoor,en km ver kun je kijken.
Onderweg nog natuurlijk een stop voor de lunch,een heel mooi plek ,aan de Luna Lake.
En ja hoor daar was het Deming,waar we gingen slapen.Nou dat zag er echt niet leuk uit.Kun je op de kaart natuurlijk niet zien,maar daar heerste heel veel armoede.We hadden echt zoiets van naar het hotel en alleen nog even weg voor een hapje.Het hotel was goed,we reserveren veel bij Best Western,en het bevalt ons goed.We hebben onze ogen echt uit gekeken daar.We zagen ook nog een dakloze die samen met zijn hond op een hoek stond.Dichtbij het hotel en op de terug weg ,zijn we gestopt en hebben wat gegeven.En hij vertelde ons dat hij al 38 jaar op straat leefden.Daar moet je echt niet aan denken zeg.Je kon zien dat hij goed voor zijn hond zorgde ,die zag er goed uit.
En dan ga jij verder om lekker straks onder de wol te kunnen kruipen ,veilig en schoon.En buikje gevuld.
Volgende dag op tijd uit bed,en naar huis,we wouden nog ergens anders langs gaan,maar omdat we niet hebben goed opgelet.......................het waren mile en geen km............kon dat niet door gaan.
We hebben omdat het toch al wat langer ging duren,gekozen voor een binnenweg en geen highway.Dat was een goede keuze ,we hebben nog mooie natuur gezien onderweg.
We zijn via Carlsbad gegaan en voor dit plaatsje,heb je nog een mooi natuur park.
Nog wat foto`s wat we onderweg hebben gezien.Hier kijk je de Black Canyon in.Daar kom je langs als je vanaf Hoover Dam richting Williams gaat.
En op deze foto zie je drie verschillende soorten bergen,de ene plat,andere puntig ,en een lijkt wel op zand.Vond wel heel apart dat je dit zo samen zag.
En vanuit Williams zijn we naar Deming gereden in New Mexico om daar te overnachten.
Je ziet onderweg heel veel rivieren,grote en kleine,maar wat raar is ze zijn bijna allemaal leeg.Heel soms zit er wel water in ,maar dan een klein stroompje.Ben wel benieuwd hoe dat komt.
Hier heb je een droog rivier.
We reden op een weg meer dan 100 km en we zijn er 5 auto`s tegen gekomen.Dan voel je wel alleen hoor,en km ver kun je kijken.
Onderweg nog natuurlijk een stop voor de lunch,een heel mooi plek ,aan de Luna Lake.
En ja hoor daar was het Deming,waar we gingen slapen.Nou dat zag er echt niet leuk uit.Kun je op de kaart natuurlijk niet zien,maar daar heerste heel veel armoede.We hadden echt zoiets van naar het hotel en alleen nog even weg voor een hapje.Het hotel was goed,we reserveren veel bij Best Western,en het bevalt ons goed.We hebben onze ogen echt uit gekeken daar.We zagen ook nog een dakloze die samen met zijn hond op een hoek stond.Dichtbij het hotel en op de terug weg ,zijn we gestopt en hebben wat gegeven.En hij vertelde ons dat hij al 38 jaar op straat leefden.Daar moet je echt niet aan denken zeg.Je kon zien dat hij goed voor zijn hond zorgde ,die zag er goed uit.
En dan ga jij verder om lekker straks onder de wol te kunnen kruipen ,veilig en schoon.En buikje gevuld.
Volgende dag op tijd uit bed,en naar huis,we wouden nog ergens anders langs gaan,maar omdat we niet hebben goed opgelet.......................het waren mile en geen km............kon dat niet door gaan.
We hebben omdat het toch al wat langer ging duren,gekozen voor een binnenweg en geen highway.Dat was een goede keuze ,we hebben nog mooie natuur gezien onderweg.
We zijn via Carlsbad gegaan en voor dit plaatsje,heb je nog een mooi natuur park.
zondag 18 maart 2012
Grand Canyon deel 1
De eerste Europeaan die de canyon zag was de Spanjaard García López de Cárdenas die het gebied in 1540 verkende. Lang voor die tijd was het gebied reeds bewoond door Indianen, waarvan sommigen hun nederzettingen bouwden in de wanden van de Canyon. Momenteel wonen nog steeds zo'n 500 indianen in de Grand Canyon.
Het Nationaal park Grand Canyon was een van de eerste nationale parken in de Verenigde Staten. President Roosevelt was een groot voorvechter voor het behoud van het gebied en kwam er vele malen om er op poema's te jagen en te genieten van het overweldigende uitzicht. Sinds 1979 staat het park op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De Grand Canyon is een grote toeristische attractie, vooral op de bekende uitzichtpunten langs de South Rim en in wat mindere mate langs de North Rim, maar er zijn ook bijzonder rustige plekken te vinden. De canyon is meer dan 1600 meter diep. Het is mogelijk er in af te dalen maar dit vergt, vanwege de grote diepte en de enorme hitte, een goede conditie en nog betere voorbereiding. Hoe lager men komt, des te hoger de temperatuur wordt.
Sinds 21 maart 2007 kan ook de Grand Canyon Skywalk bezocht worden, een glazen brug die 1200 meter boven de begane grond hangt. Deze is echter niet te vinden in het nationale park, maar bij Grand Canyon West, het gebied van de Hualapai-indianen, die dan ook de exploitatie in handen hebben.
North Rim
De North Rim van de Grand Canyon is de benaming voor de noordelijke rand van de Grand Canyon. De North-Rim is bereikbaar via lokale weg 67 door Kaibab National Forest, die begint bij Jacob Lake. In de winter is deze weg gesloten.Het is niet zo toegangelijk als de South Rim.
South Rim
De South Rim van de Grand Canyon is de benaming voor de zuidelijke rand van de Grand Canyon in de omgeving van Grand Canyon Village.
Over het algemeen worden de uitzichten op de Grand Canyon vanaf deze kant als spectaculairder ervaren dan de uitzichten vanaf de North Rim (noordelijke rand). De South Rim is aantrekkelijker voor toeristen omdat er meer faciliteiten (restaurants, verharde paden, kampeerplaatsen) zijn dan aan de North Rim.
Hoe het is om daar te staan en dit mooie natuurlijke wonder aan te schouwen is niet te beschrijven.
Het is overweldigend,eng,gaaf,super er gaat verschillende emotie`s door je heen.Zoiets als het kan moet je zelf aanschouwen om te weten hoe dat is.....Volgende pagina allemaal mooi foto`s van de Grand Canyon......Ga lekker zitten en geniet.
Het Nationaal park Grand Canyon was een van de eerste nationale parken in de Verenigde Staten. President Roosevelt was een groot voorvechter voor het behoud van het gebied en kwam er vele malen om er op poema's te jagen en te genieten van het overweldigende uitzicht. Sinds 1979 staat het park op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De Grand Canyon is een grote toeristische attractie, vooral op de bekende uitzichtpunten langs de South Rim en in wat mindere mate langs de North Rim, maar er zijn ook bijzonder rustige plekken te vinden. De canyon is meer dan 1600 meter diep. Het is mogelijk er in af te dalen maar dit vergt, vanwege de grote diepte en de enorme hitte, een goede conditie en nog betere voorbereiding. Hoe lager men komt, des te hoger de temperatuur wordt.
Sinds 21 maart 2007 kan ook de Grand Canyon Skywalk bezocht worden, een glazen brug die 1200 meter boven de begane grond hangt. Deze is echter niet te vinden in het nationale park, maar bij Grand Canyon West, het gebied van de Hualapai-indianen, die dan ook de exploitatie in handen hebben.
North Rim
De North Rim van de Grand Canyon is de benaming voor de noordelijke rand van de Grand Canyon. De North-Rim is bereikbaar via lokale weg 67 door Kaibab National Forest, die begint bij Jacob Lake. In de winter is deze weg gesloten.Het is niet zo toegangelijk als de South Rim.
South Rim
De South Rim van de Grand Canyon is de benaming voor de zuidelijke rand van de Grand Canyon in de omgeving van Grand Canyon Village.
Over het algemeen worden de uitzichten op de Grand Canyon vanaf deze kant als spectaculairder ervaren dan de uitzichten vanaf de North Rim (noordelijke rand). De South Rim is aantrekkelijker voor toeristen omdat er meer faciliteiten (restaurants, verharde paden, kampeerplaatsen) zijn dan aan de North Rim.
Hoe het is om daar te staan en dit mooie natuurlijke wonder aan te schouwen is niet te beschrijven.
Het is overweldigend,eng,gaaf,super er gaat verschillende emotie`s door je heen.Zoiets als het kan moet je zelf aanschouwen om te weten hoe dat is.....Volgende pagina allemaal mooi foto`s van de Grand Canyon......Ga lekker zitten en geniet.
zaterdag 17 maart 2012
Hoover Dam deel 2
En nu de foto`s,wat is dat groot zeg.Zoiets moet je ook zelf zien en hoe het voelt om daar te lopen.
Heel erg indrukwekkend.
En deze brug is gebouwd om de Hoover Dam ,wat te ontzien van het verkeer.Het was klaar in 2010.
En daarna weer terug naar onze hotel in Las Vegas.Effe natuurlijk stoppen voor een hapje onderweg.En later Maroeska nog even aan het zemmen in het zwembad van het hotel op de 8 ste verdieping.En dat was onze dagen in en om Las Vegas.De volgende dag op weg naar Williams,en van daar uit naar de Grand Canyon.
Heel erg indrukwekkend.
En deze brug is gebouwd om de Hoover Dam ,wat te ontzien van het verkeer.Het was klaar in 2010.
En daarna weer terug naar onze hotel in Las Vegas.Effe natuurlijk stoppen voor een hapje onderweg.En later Maroeska nog even aan het zemmen in het zwembad van het hotel op de 8 ste verdieping.En dat was onze dagen in en om Las Vegas.De volgende dag op weg naar Williams,en van daar uit naar de Grand Canyon.
Hoover dam deel 1
Voor de dam werd aangelegd had het Colorado River-bassin regelmatig te kampen met overstromingen ten gevolge van instroom in de Colorado van smeltende sneeuw uit de Rocky Mountains. Deze overstromingen bedreigden de boerderijen die stroomafwaarts gelegen waren van het bassin.
In 1921 stelde Herbert Hoover, toenmalig minister van handel in de regering-Coolidge, de bouw voor van een hoge dam in de Boulder Canyon om de periodieke overstromingen onder bedwang te krijgen en het water op te slaan ten behoeve van irrigatie en gebruik door gemeenten en industrie. Hij voorzag een dam die zelfvoorzienend zou zijn, met een eigen inkomen uit de verkoop van elektriciteit die uit het water opgewekt zou worden.
In januari 1922 had Hoover een ontmoeting met de gouverneurs van Arizona, Californië, Colorado, Nevada, New Mexico, Utah en Wyoming om tot overeenstemming te komen over de verdeling van de wateren van de Colorado over de staten voor eigen gebruik. Dit resulteerde in het Colorado River Compact, dat op 24 november 1922 getekend werd, waarin het rivierbassin gesplitst werd in een hogergelegen deel en een lagergelegen deel en waarbij de staten in iedere regio onderling zouden uitmaken hoe het water verder verdeeld zou worden. Het akkoord maakte de weg vrij voor begin van het Boulder Dam Project, dat in 1930 van start ging. Tegen die tijd had Hoover Cooldige opgevolgd als president.
De dam werd aangelegd ten tijde van de Grote Depressie, een tijd waarin constructietunnels niet geventileerd werden. Ten gevolge hiervan kwamen ruim 100 bouwvakkers om bij de aanleg van de omleidingtunnels en de dam zelf. Bij de bouw werden speciale "ijskistploegen" ("ice box men") ingezet die in geval van oververhitting de tunnels in renden om aangeslagen bouwvakkers in natte doeken en ijs te wikkelen om ze af te koelen, maar vaak was dit onvoldoende of gewoon te laat. Niet alleen werklieden, maar ook veel van hun vrouwen en kinderen kwamen om in de verzengende hitte, die hand in hand ging met de slechte hygiënische omstandigheden waarmee ze te kampen hadden in de vieze tentenkampen zoals Ragtown, die al snel rond de dam ontstonden. Six Companies werd aangetrokken om voor de bouwvakkers een nieuw stadje te bouwen (Boulder City), maar Frank Crowe voelde er meer voor om zijn capaciteit voornamelijk te richten op de aanleg van de tunnels en de dam. Crowe was namelijk bang voor de stormvloeden tijdens de winter en de boetes die hij zou krijgen als hij achterraakte op het schema.
De onvrede met Ragtown en de slechte werkomstandigheden leidden echter tot een staking, die uitbrak op 8 augustus 1931. Six Companies reageerde met stakingsbrekers met pistolen en knuppels en de staking werd spoedig gebroken. Maar de onvrede was toch aanleiding voor de autoriteiten om de aanleg van Boulder City te versnellen en tegen de lente van 1932 was Ragtown verlaten.
De dam zou eerst Boulder Dam heten (en het Boulder Dam Project), naar de voorziene ligging in Boulder Canyon. Toen de locatie verplaatst werd naar Black Canyon om het water beter te kunnen indammen, bleef de naam Boulder bestaan. Het projectwerk (maar niet de dambouw) begon op 7 juli 1930. Bij de officiële aanvang op 17 september 1930 kondigde Ray L. Wilbur (Hoovers Minister van Binnenlandse Zaken) de naam Hoover Dam aan. Hoover was al aan zijn campagne begonnen voor een nieuwe termijn en in het licht van de Depressie wilde hij tastbaar bewijs dat hij nieuwe banen had geschapen.
Maar Hoover verloor en op 8 mei 1933 werd de dam door Harold L. Ickes (Minister van Binnenlandse Zaken onder Franklin Delano Roosevelt) weer omgedoopt tot Boulder Dam. Dit was een redelijk gemene stap die bedoeld was om ervoor te zorgen dat Hoover de eer voor de dam niet zou opstrijken, ondanks het feit dat zijn regering met het project begonnen was. Maar uiteindelijk tekende president Harry S. Truman op 30 april 1947 een wet die de dam weer hernoemde tot Hoover Dam.
Officieel zijn er 96 mensen omgekomen tijdens de bouw. De eerste was op 20 december 1922 J.G. Tierney. De laatste die verongelukte tijdens de bouw was in 1935, Patrick W. Tierney....... de zoon van J.G. Tierney.Er ligt niemand in het beton begraven.
In het midden van de dam loopt de staatsgrens van Nevada en Arizona. In het midden loopt ook een tijdsgrens. In Nevada is het pacific time en een uur later dan in Arizona waar de Mountain time geldt.
In 1921 stelde Herbert Hoover, toenmalig minister van handel in de regering-Coolidge, de bouw voor van een hoge dam in de Boulder Canyon om de periodieke overstromingen onder bedwang te krijgen en het water op te slaan ten behoeve van irrigatie en gebruik door gemeenten en industrie. Hij voorzag een dam die zelfvoorzienend zou zijn, met een eigen inkomen uit de verkoop van elektriciteit die uit het water opgewekt zou worden.
In januari 1922 had Hoover een ontmoeting met de gouverneurs van Arizona, Californië, Colorado, Nevada, New Mexico, Utah en Wyoming om tot overeenstemming te komen over de verdeling van de wateren van de Colorado over de staten voor eigen gebruik. Dit resulteerde in het Colorado River Compact, dat op 24 november 1922 getekend werd, waarin het rivierbassin gesplitst werd in een hogergelegen deel en een lagergelegen deel en waarbij de staten in iedere regio onderling zouden uitmaken hoe het water verder verdeeld zou worden. Het akkoord maakte de weg vrij voor begin van het Boulder Dam Project, dat in 1930 van start ging. Tegen die tijd had Hoover Cooldige opgevolgd als president.
De dam werd aangelegd ten tijde van de Grote Depressie, een tijd waarin constructietunnels niet geventileerd werden. Ten gevolge hiervan kwamen ruim 100 bouwvakkers om bij de aanleg van de omleidingtunnels en de dam zelf. Bij de bouw werden speciale "ijskistploegen" ("ice box men") ingezet die in geval van oververhitting de tunnels in renden om aangeslagen bouwvakkers in natte doeken en ijs te wikkelen om ze af te koelen, maar vaak was dit onvoldoende of gewoon te laat. Niet alleen werklieden, maar ook veel van hun vrouwen en kinderen kwamen om in de verzengende hitte, die hand in hand ging met de slechte hygiënische omstandigheden waarmee ze te kampen hadden in de vieze tentenkampen zoals Ragtown, die al snel rond de dam ontstonden. Six Companies werd aangetrokken om voor de bouwvakkers een nieuw stadje te bouwen (Boulder City), maar Frank Crowe voelde er meer voor om zijn capaciteit voornamelijk te richten op de aanleg van de tunnels en de dam. Crowe was namelijk bang voor de stormvloeden tijdens de winter en de boetes die hij zou krijgen als hij achterraakte op het schema.
De onvrede met Ragtown en de slechte werkomstandigheden leidden echter tot een staking, die uitbrak op 8 augustus 1931. Six Companies reageerde met stakingsbrekers met pistolen en knuppels en de staking werd spoedig gebroken. Maar de onvrede was toch aanleiding voor de autoriteiten om de aanleg van Boulder City te versnellen en tegen de lente van 1932 was Ragtown verlaten.
De dam zou eerst Boulder Dam heten (en het Boulder Dam Project), naar de voorziene ligging in Boulder Canyon. Toen de locatie verplaatst werd naar Black Canyon om het water beter te kunnen indammen, bleef de naam Boulder bestaan. Het projectwerk (maar niet de dambouw) begon op 7 juli 1930. Bij de officiële aanvang op 17 september 1930 kondigde Ray L. Wilbur (Hoovers Minister van Binnenlandse Zaken) de naam Hoover Dam aan. Hoover was al aan zijn campagne begonnen voor een nieuwe termijn en in het licht van de Depressie wilde hij tastbaar bewijs dat hij nieuwe banen had geschapen.
Maar Hoover verloor en op 8 mei 1933 werd de dam door Harold L. Ickes (Minister van Binnenlandse Zaken onder Franklin Delano Roosevelt) weer omgedoopt tot Boulder Dam. Dit was een redelijk gemene stap die bedoeld was om ervoor te zorgen dat Hoover de eer voor de dam niet zou opstrijken, ondanks het feit dat zijn regering met het project begonnen was. Maar uiteindelijk tekende president Harry S. Truman op 30 april 1947 een wet die de dam weer hernoemde tot Hoover Dam.
Officieel zijn er 96 mensen omgekomen tijdens de bouw. De eerste was op 20 december 1922 J.G. Tierney. De laatste die verongelukte tijdens de bouw was in 1935, Patrick W. Tierney....... de zoon van J.G. Tierney.Er ligt niemand in het beton begraven.
In het midden van de dam loopt de staatsgrens van Nevada en Arizona. In het midden loopt ook een tijdsgrens. In Nevada is het pacific time en een uur later dan in Arizona waar de Mountain time geldt.
Dikte aan de basis van de dam: | 660 feet of 201,17 meter. |
Breedte van de top: | 45 feet of 13.7 meter. |
Lengte van de dam ( top ): | 1244 feet of 379.2 meter. |
Hoeveelheid beton: | Genoeg voor een voetpad van 1,2 meter breed rond de aarde. |
Waterdoorlaat in de generatoren per seconde tijdens piekmomenten: | 20.000
gallon of 75.708,24 liter. 15 gemiddelde zwembaden vol. |
Elektriciteit opbrengst per jaar: | Genoeg voor 1.3 miljoen mensen. |
Water leverancier voor: | 18 miljoen mensen. |
Viva !!!!!!!...Las Vegas!!!!!!! deel 4
En we zijn ook nog naar boven geweest in de Stratosphere,wat was dat hoog zeg ..............brbbrbrbrbr.Maar we hebben wel mooi uitzicht gehad met al die lichtjes van Las Vegas.
En eerst wat infotmatie over deze hotel.
Stratosphere Las Vegas of The Strat . Het hotel heeft 2.444 kamers en ligt aan de Strip, in het centrum van de stad. Het gebouw werd op 30 april 1996 geopend en was een project van de in 2009 overleden ondernemer Bob Stupak. Voorheen stond op dezelfde plek het Vegas World hotel, ook van dezelfde eigenaar.
Aan het gebouw zit tevens de hoogste toren van de stad, die 356 meter hoog is. Het is tevens de hoogste vrijstaande toren van de Verenigde Staten ten westen van de Mississippi.
Op het dak van de Stratosphere kunnen durfals hun lef botvieren door in één van de drie "thrills" te stappen: De "Big Shot", waarmee men met 70 km/u ongeveer 50 m omhoog geschoten wordt, de "X-Scream", waarmee men in een karretje een kleine vrije val over de dakrand kan maken en "Insanity, the ride" een carrousel die zich op 300 m hoogte buiten het dek begeeft.
Maroeska zag dat ook wel zitten ,vooral de sky jump(zo naar beneden springen aan een kabel ).Nou ze had mooi pech dat omdat wij erbij waren.........want dat zagen wij egnie zitten hoor hahahahaha......
En we zijn hebben voor een Pawn Shop gestaan,die wij kennen van de tv.Wij mogen daar met ons allen graag naar kijken.Er werken daar de grootvader,vader,zoon en een goede vriend van de zoon.Ze hebben wel meer personeel maar om deze vier gaat het .Daar komen mensen die denken dat ze heel iets kostbaar hebben en soms klopt het ook.Of met hele bijzondere en aparte dingen,om te verpanden of te verkopen.En de meeste gaan het geld weer vergokken.
En eerst wat infotmatie over deze hotel.
Stratosphere Las Vegas of The Strat . Het hotel heeft 2.444 kamers en ligt aan de Strip, in het centrum van de stad. Het gebouw werd op 30 april 1996 geopend en was een project van de in 2009 overleden ondernemer Bob Stupak. Voorheen stond op dezelfde plek het Vegas World hotel, ook van dezelfde eigenaar.
Aan het gebouw zit tevens de hoogste toren van de stad, die 356 meter hoog is. Het is tevens de hoogste vrijstaande toren van de Verenigde Staten ten westen van de Mississippi.
Op het dak van de Stratosphere kunnen durfals hun lef botvieren door in één van de drie "thrills" te stappen: De "Big Shot", waarmee men met 70 km/u ongeveer 50 m omhoog geschoten wordt, de "X-Scream", waarmee men in een karretje een kleine vrije val over de dakrand kan maken en "Insanity, the ride" een carrousel die zich op 300 m hoogte buiten het dek begeeft.
Maroeska zag dat ook wel zitten ,vooral de sky jump(zo naar beneden springen aan een kabel ).Nou ze had mooi pech dat omdat wij erbij waren.........want dat zagen wij egnie zitten hoor hahahahaha......
En we zijn hebben voor een Pawn Shop gestaan,die wij kennen van de tv.Wij mogen daar met ons allen graag naar kijken.Er werken daar de grootvader,vader,zoon en een goede vriend van de zoon.Ze hebben wel meer personeel maar om deze vier gaat het .Daar komen mensen die denken dat ze heel iets kostbaar hebben en soms klopt het ook.Of met hele bijzondere en aparte dingen,om te verpanden of te verkopen.En de meeste gaan het geld weer vergokken.
Abonneren op:
Posts (Atom)